Dia da Vitoria! Overwinning!

Er wordt ons wel eens de volgende vraag gesteld: “ Hoeveel procent van de mannen slaagt er op het centrum van verslavingszorg ?” Hoeveel procent van de mannen vallen terug in hun oude verslaving?  Met andere woorden, hoe groot is het slagingspercentage van de mannen die van de verslaving af zijn? Een directe en terechte vraag. Wij Nederlanders, Europeanen zijn vrij resultaat gericht. We willen graag resultaat zien, en dan ook nog het liefst op korte termijn. Maar wanneer ben je nu geslaagd? Wanneer ben je vrij van verslaving? Mag er een paar maanden voor staan, 3 jaar, of 5 jaar? En als er een terugval is geweest, gaat de teller dan weer op nul en beginnen we weer opnieuw met tellen?

Om eerlijk te zijn houd deze vraag ons niet vaak bezig. Klinkt wellicht vreemd, maar wanneer we hier bij Agua Viva op mogen trekken met de mannen op het centrum zien we de mens achter het verhaal. Een echtgenoot, een vader, een zoon, iemand die een misstap heeft begaan in zijn leven, maar die een nieuwe kans krijgt. Een mens die met een schone lei mag beginnen wanneer hij de eerste stap heeft gezet op weg naar herstel. Een mens die een arm om hem heen zo nodig heeft, zo iemand mogen we dan voor hem zijn, iemand die een tijdje met deze mens op mag trekken, een stukje met hem mee mag lopen.

Afgelopen zaterdag was een dag vol emotie en dankbaarheid, voor de mannen, de families, het team en voor ons. Iedere week mogen de families de mannen op het centrum bezoeken, zo ook afgelopen zaterdag. Altijd een prachtig vreugdevol moment! We beginnen de dag met meditatie en gebed. Danielle en Anita hebben hun eigen programma met de kinderen, samen bidden, zingen, een spel doen en knutselen, om zo samen met de kinderen een vertrouwensband op te bouwen. Afgelopen zaterdag hadden we het verhaal  van de Here Jezus die zegt dat alle kinderen tot Hem mogen komen. Daarna is er voor iedereen koffie en met de goede Braziliaanse gewoonte met veel lekkere koeken, broodjes en meer lekkernijen. Vandaag was er ook een prachtige grote taart!

Een taart die een van de vrouwen van de mannen had meegebracht. Haar man staat vandaag namelijk samen met nog vijf andere mannen in het middelpunt van belangstelling. Deze zes mannen ontvangen hun certificaat, allemaal hebben ze het behandelprogramma van zes maanden afgerond en trots ontvangen ze het certificaat! Een voor een worden ze naar voren geroepen en delen hun verhaal/getuigenis, krachtig, dankbaar, verwondert en sommige vol emotie. Een van de mannen deelt hoe hij van een leven van alcohol, drugs, leugen en overspel is verandert naar een man die eerlijk is, vergeving heeft ontvangen en een man voor zijn vrouw is, een vader voor zijn kinderen! Een andere man, van het harde overleven en op straat, een flinke terugval heeft gehad maar nu naar een man met nieuwe kansen, en een moeder die naast hem staat. Een andere man die inmiddels zes maanden ‘’clean” is, een cursus in techniek heeft gevolgd, een goede baan heeft gevonden en sinds kort een relatie heeft.

Dit zijn dagen en momenten van diepe dankbaarheid en vreugde. Maar ook van verdriet en los laten, tegelijkertijd moesten we afgelopen zaterdag helaas ook afscheid nemen van een van de mannen die het  centrum vroegtijdig verlaat, de reden?…Wie zal het zeggen wat er op dat moment precies in hem omgaat? Het zijn momenten die dubbel zijn, die ons pijn doen, vreugde en aan de andere kant los laten, het ligt vaak dicht bij elkaar. We houden ons vast in het geloof en vertrouwen dat er Eén is die nooit los laat. In Zijn handen leggen we de namen van de mannen en hun families. De mannen die hun certificaat mochten ontvangen hopen we nog met regelmaat te ontmoeten op de wekelijkse terugkom avonden, evenals de mannen die hun programma vroegtijdig om welke reden beëindigden zijn tijdens deze avonden van harte welkom. Een van de begeleiders zei afgelopen zaterdag zo mooi: “Het maakt niet uit hoe vaak je valt, als je maar weet dat je ook weer op mag staan!”